Eindelijk neem ik de tijd voor de boeken die nog in de boekenkast staan te wachten. Door het gemak van de ereader komen ze soms op een tweede plaats. Wat ze totaal niet verdienen, want Confettiregen is een boek dat het meer dan verdiend om gelezen te worden.
Maar eerst hieronder een korte samenvatting:
Confettiregen is een prachtig, ontwapenend en ontroerend verhaal over een jongen genaamd Wobie die opgroeit in een warme en veilige omgeving. Als in een sprookjeswereld. Eenmaal op school komt hij erachter dat zijn enthousiasme volgens sommigen gekooid moet worden, dat sommige kleren alleen voor meisjes bestemd zijn en dat verliefdheid ingewikkelder is dan een hartje tekenen.
Aan de hand van drie bepalende ontmoetingen in zijn jeugd, komt Wobie steeds meer over zichzelf te weten. Naarmate hij ouder wordt ontdekt hij langzaam maar zeker dat hij anders is dan zijn broers, anders dan zijn meeste klasgenoten, anders dan wie hij dacht te zijn. Anders dan wie hij wilde zijn. Langzaam sluipt er een grijze mist in zijn leven, en begint hij iets te ontdekken dat eerst genegeerd, vervolgens gevreesd, maar uiteindelijk gevierd wordt. Dit boek is een dagboek van die worsteling en die zoektocht.
Het verhaal van Wobie begint al in zijn vroege jeugd en meteen neemt hij je mee in zijn wereld. Een prachtige wereld, maar voor Wobie is het een grote worsteling. Deze worsteling, het verdriet en de frustratie wordt zo mooi omschreven. En steeds vraag je je af, waarom? Hoe komt het toch dat hij niet zichzelf durft te zijn, niet kan zijn of niet wil zijn?
Voor mijzelf als moeder roept het ook allerlei vragen op. Het gezin van Wobie voelt als een warm en open gezin, waar je volledige jezelf kunt zijn. Maar toch ervaart Wobie dit niet zo. Hij sluit zich af, kan zichzelf niet zijn. Of wil zichzelf niet zijn. Hoe gaat dit dan in ons gezin, geven wij onze kinderen de ruimte om zichzelf te zijn, voelen zij zich veilig genoeg om te kunnen zijn wie ze willen zijn?
Dit boek is daarom ook een geweldig boek, omdat het een ondersteuning kan zijn voor jongeren, die hetzelfde kan vragen. Maar ook voor ouders, omdat het je aan het denken zet. Hoe zit ons gezin in elkaar, kunnen we open zijn, bieden we de veiligheid, zodat iedereen zichzelf kan zijn.
Daarom ook geheel terecht dat Splinter Chabot de Winq Culture Award heeft ontvangen. Want dit boek is niet alleen mooi om te lezen, het zorgt voor meer openheid, vrijheid en begrip.
Een ontzettende aanrader dus, dit boek. En het voordeel van het lezen van de papieren versie vind ik wel de prachtige omslag. Heerlijk kleurrijk, het is al een feest om het te zien.
Ik ben erg benieuwd naar het verdere leven van Wobie, dat is voor mij nog een extra aanwijzing dat ik een erg fijn boek heb gelezen. Confettiregen krijgt van mij in ieders geval 4,5 sterren.
⭐⭐⭐⭐⭐
Waardering: 4.5 uit 5.
🤩Dierbaar! Gisteren ontving ik de Winq Culture Award voor mijn schrijfwerk uit handen van @MichielVanErp
Mijn ereader heb ik even aan de kant gelegd en ik ben begonnen aan mijn voorraad boeken uit de kast. Dat klinkt als een hele grote collectie, maar dat valt wel mee. Toch heb ik zeker nog genoeg te lezen, maar het is zo gemakkelijk om steeds de ereader te pakken.
Dit boek lag al een tijdje te wachten, De Verrassing geschreven door Jet van Vuuren. Een thriller met een wat duister huis op de voorkant. Met een hoop sneeuw, wat het eigenlijk meteen een fijn boek maakt voor in de winter. Maar ach, in de lente is het ook prima.
Ik geef je eerst een kleine samenvatting.
Josefien van de Berg wordt 80. In de familieapp ‘Mammie’ nodigt ze haar kinderen, Lodewijk (52) Sylvia (54) en Jennifer (48) uit om haar verjaardag te vieren. Ze heeft een verrassing voor hen. Waar Josefien geld en een mooi huis in Maarssen heeft, hebben haar kinderen geldzorgen. En niet zo’n beetje ook. Tegenover haar en elkaar houden ze de schijn op dat alles goed gaat. Ze komen allemaal samen in Maarssen met als doel geld van Mammie te krijgen. Maar Mammie is er niet. Ze stuurt appjes naar de kinderen dat ze in Dresden is voor een kerstmarkt en is ingesneeuwd. Maar ze wil dat de kinderen op haar wachten voor de verrassing.
Terwijl de kinderen wachten, beginnen ze te kibbelen en elkaar vragen te stellen. Wat kan de verrassing zijn? Hoe groot is de erfenis eigenlijk? Wie is het favoriete kind van Mammie? Is Mammie wel in Dresden en zijn de appjes wel van Mammie? Langzamerhand komen ze erachter dat niets is wat het lijkt, dat iedereen een ander motief heeft om aanspraak te maken op de erfenis en bovenal dat de verrassing van Mammie weleens heel anders kan uitpakken dan ze dachten…
Het lezen van het boek, wat al begint bij de kaft, levert al wel meteen een irritatiepunt op. Ik word nogal kriebelig van het woord ‘mammie’ en dat woord wordt nogal vaak gebruikt. Is het omdat het om een rijke familie gaat, past het daar binnen de gewoontes, is het daar meer gebruikelijk? Want misschien is het dan wel passend, ik ben in ieders geval blij dat mijn kinderen mij zo niet noemen.
Maar los van dat irritatiepunt is het een spannende thriller, waarbij een behoorlijke tijd onduidelijk blijft wat er precies aan de hand is, terwijl er toch al van alles is gebeurd. Vooral de onderlinge verhoudingen van de kinderen en alle persoonlijke informatie zorgen voor voldoende variatie.
En terwijl ik verder lees en ik meer richting het einde kom, vraag ik me wel af wat er nog staat te gebeuren. Past dat allemaal nog wel in die laatste bladzijden, want er blijven er steeds minder over? Uiteindelijk past het, wat mij betreft, net niet. Het einde van het boek voelt als gehaast, alsof er nog maar een paar bladzijden over zijn waarin teveel moet worden verteld. Dat had van mij wel wat uitgebreider gemogen. Voor mijn gevoel ligt het begin van het boek niet helemaal in verhouding met het einde.
Is het dan allemaal negatief, nee hoor! Het is een fijne thriller, die prettig leest. De verschillende verhaallijnen zijn interessant en nemen soms een verrassende wending. Ik zou er zelfs nog wel meer over willen weten. Het is een interessante familie.
Over de uiteindelijke verrassing van ‘mammie’ ga ik nu natuurlijk nog niets vertellen, dat mag je zelf gaan lezen in het boek. Het boek krijgt in ieders geval 3,5 sterren. Dat het geen 4 sterren zijn, komt vooral door het einde. Op Goodreads heeft het boek er 3 gekregen.
Dit boek heb ik al op veel plekken voorbij zien komen, de engelstalige versie bij mijn dochter. Maar ook die in het Nederlands kom ik erg vaak tegen. En de reacties zijn dan altijd positief, dus mijn nieuwsgierigheid was zeker gewekt.
Met mijn nieuwe ereader besloot ik ook om KoboPlus weer eens te proberen en ja hoor, daar was het ebook te downloaden. Nadat ik mijn andere boeken uit had gelezen, was het dan eindelijk tijd voor Middernachtbibliotheek. Zou het echt zo goed zijn als de vele reacties doen geloven? Ik geef je eerst een korte samenvatting.
Nora wordt overweldigd door het gevoel dat ze in haar leven verkeerde keuzes heeft gemaakt, en iedereen teleurstelt. Wanneer ze in de Middernachtbibliotheek terechtkomt, een plek tussen leven en dood, krijgt ze de kans om te zien op welke vele manieren haar leven anders had kunnen verlopen. Elk boek dat ze openslaat neemt haar mee naar een ander leven: waarin ze Olympisch zwemkampioen is, wél bij haar ex is gebleven of haar droom om gletsjeronderzoeker te worden daadwerkelijk heeft waargemaakt. In elk bestaan probeert ze haar weg te vinden. Terwijl ze door de Middernachtbibliotheek struint moet ze de ultieme vraag onder ogen komen: wat maakt het leven de moeite waard?
In het begin doet het verhaal me een beetje denken aan A Christmas Carol, waarbij Scrooge in het verleden, heden en de toekomst duikt. Maar hij kijkt naar een andere versie van zichzelf, terwijl Nora echt een ander leven gaat leiden.
Dat voelt soms erg raar, want hoe vreemd is het om in een ander leven terecht te komen, een leven waar je niets van weet. Dat je niet weet waar je woont, wie je vrienden zijn of wat voor werk je doet. Het zorgt voor wat ongemakkelijke situaties en ik voel het ongemak met Nora mee.
Dat vind ik ook echt een groot pluspunt van het boek. Door de manier waarop het is geschreven leef je mee met de hoofdpersoon, hoop je dat ze het juiste leven vindt, dat Nora de juiste keuzes maakt. Natuurlijk ga ik nu niet vertellen of ze een antwoord vindt op die ultieme vraag. Ik wil alleen nog vertellen dat het een heerlijk boek is om te lezen, dat ik het echt een aanrader vind en het daarom 5 sterren geef.
Heb je de “biggest little farm” gezien? Iets heel anders. Ik vond het inspirerend, ontroerend en grappig. Ik ben nu…
Ik ken de namen wel en Christiane F heb ik het vervolg van liggen. Zal er mijn ogen is voor…
Het is niet helemaal mijn genre en van die laatste zin denk ik dan vooral dat alles nep is.
Mooi geschreven en fijne foto's/ Wie weet wandel ik daar ooit eens.Arith
Het went heel snel, ben er erg blij mee!