Ik vond nog ergens een lijstje met boeken die ik dit jaar heb gelezen. En deze boeken stonden nog niet in mijn Goodreads-account, dus voegde ik ze toe. Daarmee behaalde ik mijn reading-challenge. De afgelopen jaren heb ik aan het begin van het jaar een challenge aangemaakt. En dit jaar dacht ik erg optimistisch te zijn, 24 boeken wilde ik gaan lezen.
Nou, dat is dus gelukt, want met het toevoegen van mijn lijstje kwam ik ineens op 25 boeken. En het is nog maar net september. Ik heb geen verklaring voor het vele lezen van dit jaar. Misschien kan ik wat meer rust vinden om te lezen of kom ik gewoon betere boeken tegen waar ik zo doorheen vlieg. Want ik heb inmiddels toch wel een aantal erg fijne boeken gelezen. Uit die 25 zal ik er een aantal noemen, een aantal aanraders…
Een verdwenen meisje en de vergelijking met een zaak van 30 jaar geleden. Spannende Scandinavische thriller
Na een valpartij ben je 10 jaar van je leven kwijt. De confrontatie met het heden is dan erg vreemd. Hoe ben ik zelf veranderd de afgelopen 10 jaar?
Ineens is je kind verdwenen, dat lijkt me een echte nachtmerrie. Wordt ze nog gevonden? Tja, dan moet je het toch echt even lezen.
Een erg spannend en goed boek. Voor mij de topper, echt een bizar verhaal. Het lezen meer dan waard!
De columns van Hugo Borst over het leven van zijn moeder met dementie. Mooi geschreven. Ik ben nu het tweede deel aan het lezen.
Wil je zien welke boeken ik nog meer heb gelezen? Je vindt het overzicht hier. Er komen er vast nog wel een paar bij voordat 2018 voorbij is.
Op vakantie in Frankrijk, op de camping en daar tot de ontdekking komen dat je niet voldoende boeken hebt meegenomen om de hele vakantie te kunnen lezen. Vooral als je alleen maar Nederlandstalige boeken leest, dan heb je dikke pech in Frankrijk. En niet alleen in Frankrijk trouwens. Maar goed, het gaf de doorslag om een ereader aan te schaffen.
Dit alles speelde zich zo’n 7 jaar geleden af en ik kocht dus mijn eerste ereader. Een Kobo, want daar las ik goede dingen over. Dat bleek gelukkig ook te kloppen en met veel plezier heb ik vele boeken gelezen op mijn Kobo. Hij werd wel wat trager en kon wel een upgrade gebruiken, maar deed toch waar hij voor was, namelijk boeken weergeven op een schermpje. Ik miste alleen wel een lampje en tijdens de vakantie werd dit opgelost door een zaklampje dat werd omgedoopt tot ‘Kobo Light’.
Dit jaar bedacht Joris dat hij boektechnisch wat ruimte wilde besparen tijdens de vakantie. Maar een grote lezer is hij niet, dus werd me afgelopen week het heuglijke nieuws verteld dat er een dag later een nieuwe Kobo zou arriveren. Voor mij! Een Kobo Clara, met licht! Je begrijpt wel dat mijn vakantie niet meer stuk kan en ik ben alvast begonnen ben met het verslinden van wat boeken.
Het leest heerlijk, lekker snel en fijn licht achter het scherm dat je ook nog eens heel gemakkelijk kunt aanpassen. Ik kan er echt heel veel boeken op kwijt, de komende jaren kan ik wel vooruit.
Het duurde toch een paar dagen voordat ik mijn eerste ochtendbrief ging schrijven. Ik merk dat ik behoefte had aan wat duidelijke richtlijnen. Zoals het formaat papier en het beste tijdstip. Uiteindelijk besloot ik dan maar, na wat gezoek op internet, dat ik gewoon een notitieboek zou pakken wat ik al had liggen en meteen zou gaan schrijven als ik wakker werd.
Dus zette ik mijn wekker 10 minuten eerder, sprak met mezelf af dat ik niet mocht snoozen en kon vanochtend aan de slag met mijn eerste brief. En dat voelde wat ongemakkelijk, net wakker en meteen aan het schrijven. Ik vond dat ik er ook best lang over deed, zo’n 25 minuten, maar heb niet traag geschreven. Ik ben gaan schrijven wat in me op kwam tot ik uitkwam op mijn 3 bladzijden. Volgens mij een heel onsamenhangend verhaal, van het ene onderwerp naar het andere. Maar ach, het hoeft niets samenhangends te zijn. Er zitten, behalve de 3 bladzijden, niet veel eisen aan. Het is een soort gepraat in de ruimte. Na een tijdje zal ik het eens nalezen, benieuwd of dat wat inzichten oplevert.
En nu komt de volgende uitdaging, dit vol gaan houden. Een grote valkuil, want ik kan vol enthousiasme aan iets beginnen. Het volhouden blijft dan lastig. En zo’n eerste ochtendbrief heeft natuurlijk niet meteen resultaat, dus voor dat resultaat moet ik het ook gewoon volhouden. Anders is dat hele boek volkomen nutteloos, dat is dan weer een mooie stok achter de deur.
Inmiddels ben ik ook aangekomen bij het onderdeel ‘kunstenaarsafspraakje’. Daar over binnenkort meer…
Op advies van mijn coach heb ik het boek The Artist Way aangeschaft. Het sluit aan bij het ‘creatief zijn’ wat ik noemde in mijn vorige bericht.
Al lezend kom ik mezelf al tegen. Ik ben nu namelijk aangekomen bij het hoofdstuk over de ‘ochtendpagina’s’. Iedere ochtend schrijf je 3 bladzijden vol, gewoon met dat wat in je opkomt. En dat klinkt goed, gewoon even een eindje wegschrijven. Maar op de één of andere manier lukt het me toch om allerlei praktische bezwaren aan te dragen. Want meteen iets schrijven bij het opstaan, dat is toch niet zo handig? Daarvoor zouden we misschien ook eerst een bureau op onze slaapkamer hebben en moet ik dan de wekker eerder zetten?
Het frustreert me, aan de ene kant wil aan de slag met mezelf, mijn persoonlijke ontdekkingstocht. Aan de andere kant verzin ik van alles om dat maar niet te doen. Het lijkt wel of ik ergens bang voor ben, dat ik een drempel niet durf over te gaan. Maar wat is er dan om bang voor te zijn? Bang om iets te ontdekken wat ik graag wil doen, maar niet goed kan? Angst om te falen? Is het dat, dat ik nu een beetje voortkabbel, geen risico’s neem en dat dit een veilige situatie is?
En dat brengt me weer terug bij The Artist Way, want daarin wordt gesproken over de Censor. De gedachten die je tegen houden, waarschijnlijk precies de gedachten die ik hierboven beschrijf. Daarom moet ik het ook gewoon gaan doen, die ochtendpagina’s. Mijn angsten en onzekerheden opzij zetten en dan toch echt aan die ontdekkingstocht gaan beginnen.
Privacy en cookies: Deze site maakt gebruik van cookies. Door verder te gaan op deze website, ga je akkoord met het gebruik hiervan.
Voor meer informatie, onder andere over cookiebeheer, bekijk je:
Cookiebeleid
Al lezend kom ik mezelf al tegen. Ik ben nu namelijk aangekomen bij het hoofdstuk over de ‘ochtendpagina’s’. Iedere ochtend schrijf je 3 bladzijden vol, gewoon met dat wat in je opkomt. En dat klinkt goed, gewoon even een eindje wegschrijven. Maar op de één of andere manier lukt het me toch om allerlei praktische bezwaren aan te dragen. Want meteen iets schrijven bij het opstaan, dat is toch niet zo handig? Daarvoor zouden we misschien ook eerst een bureau op onze slaapkamer hebben en moet ik dan de wekker eerder zetten?
Recente reacties