De feelgoodroman is niet altijd mijn favoriete genre, soms vind ik het echt te zoetsappig allemaal. Maar deze las ik in het begin van het jaar. En als ik zo de kaft weer terug zie, geeft het me een positief gevoel. Dus Welkom in Ferry Lane mag dan toch niet ontbreken. Ik las ook nog meer boeken uit de serie en er mogen er van mij nog wel wat meer komen. Ik ben wel benieuwd hoe het allemaal verder zal gaan met de bewoners aan Ferry Lane.
Dus ondanks al die thrillers en spannende boeken die ik graag lees, of misschien zelfs wel dankzij, is dit een fijne luchtige afwisseling.

Ook deze heb ik dit jaar gelezen, ik vond het een wonderbaarlijk boek. Het boek maakte zoveel indruk, dat het van mij zelfs 5 sterren kreeg. Iets wat ik niet zo heel vaak doe. Maar dit verhaal neemt je mee, verbaast je en laat je meeleven met de hoofdpersoon, die een wonderbaarlijke reis maakt.

Het bijzondere van dit lijstje van favoriete boeken is trouwens wel dat er eigenlijk geen thrillers bij zitten, terwijl ik die toch echt veel en vaak ook met veel plezier lees. Ik denk dat het ‘m zit in de afwisseling, dat andere boeken er dan net wat meer uitspringen.

Zoals dit boek, Het Pijnstillerimperium. Een boek dat ik las, nadat ik de serie Dopesick heb gekeken. Een onwaarschijnlijk verhaal over een grote speler in de farmaceutische industrie. Een industrie die wordt gedreven door geld en waarbij de mensen, die de medicijnen gebruiken, overduidelijk worden vergeten. Door die indrukwekkende serie, wilde ik ook het boek gaan lezen. Het verhaal blijft verschrikkelijk en onbegrijpelijk. Ik verbaas me over de familie Sackler, hun hebzucht en egoïsme. Hoe kan het toch dat dit gebeurt? Ik ben er nog steeds niet over uit.

De meeste boeken lees ik op mijn ereader, dat vind ik wel gemakkelijk. Ik kan er veel boeken op kwijt en hij heeft een lampje. Dat is vooral ’s avonds voor het slapen gaan een erg fijne optie. Maar Confettiregen las ik dus als ‘echt’ boek. Dat was weer even wennen, maar maakt het boek zeker niet minder goed. Een mooi persoonlijk verhaal van Splinter Chabot. Het zette me aan tot nadenken, zoals je kunt lezen in de review die ik er eerder over schreef.
En zo’n kaft springt er natuurlijk ook wel uit, dat zorgt er wel voor dat het boek meteen de aandacht heeft! Alhoewel ik soms wat scheel ga kijken van de afbeelding. 🙂

Bij dit boek, De Vrouw die weer tot Leven kwam, moet ik steeds denken aan een boek dat ik in 2021 las, namelijk Een Tweede Kans voor Missy. Waarschijnlijk omdat het allebei feelgood-romans zijn. Waarbij de ene 5 sterren van mij kreeg en de andere 4 sterren. En dat klopt ook wel. Een Tweede Kans voor Missy maakte echt heel veel indruk op me. Als dat gebeurt loop ik nog dagen na te denken over het boek. Dan komen die 5 sterren om de hoek kijken. De Vrouw die weer tot Leven kwam maakte net wat minder indruk, maar toch ook weer genoeg om in dit overzicht genoemd te worden. Het is een heerlijk boek om te lezen, een mooi verhaal. Misschien zit het ‘m in de voornaam van de schrijfster.