Hier in het zuiden hebben we de zomervakantie er al voor de helft op zitten. We genoten al van twee weken in Frankrijk, hebben afgelopen week rustig aan gedaan met de hitte en vanaf komende week ga ik weer aan het werk. Maar er blijven genoeg dagen over om van de zomervakantie te genieten, dus ik zal eens even gaan bedenken wat we nog kunnen ondernemen de komende weken.
Wat staat er nog op de planning?*
Als lid van Brabants Landschap mogen we met het gezin bijna gratis naar het Natuurmuseum. Ik vind het altijd een erg leuk museum om te bezoeken, misschien kunnen we dat mooi combineren met een bezoekje aan het nieuwe Spoorpark in Tilburg.
Voordat het nieuwe schooljaar begint wil ik graag nog even naar Eindhoven. Onder het mom van nieuwe gymschoenen kunnen we mooi even shoppen. Want als we toch in Eindhoven zijn, kunnen we net zo goed even naar de Dille & Kamille en de Søstrene Grene.
Ons jaarlijks uitstapje naar de Efteling staat dit jaar gepland in de zomervakantie. Meestal plannen we dit op een studiedag. Maar met één dochter op de middelbare en weinig tot geen studiedagen wordt dat wel wat lastig.
Met Albert Heijn sparen we voor korting op een dagje uit. Daarmee kun je ook naar de bioscoop. Dus het zou zo maar kunnen dat we deze vakantie ook nog even een film gaan kijken.
Nog genoeg dus de komende weken, voor iedere week een uitstapje. Dat vind ik ook wel voldoende. Vakantie is natuurlijk ook om wat uit te rusten, dus we hoeven niet iedere dag van alles te ondernemen. Even helemaal niets is ook fijn. 🙂
*Die planning kan natuurlijk altijd afwijken, er kan wat anders tussen door komen, zoals zo’n ontzettend warme week als afgelopen week waarbij je het liefst zo min mogelijk doet.
Het was even stil op mijn blog en dat had alles te maken met onze 2 weken vakantie in Frankrijk. Ik had niets vooruit geschreven, heb niets geplaatst tijdens de vakantie, maar hield me 2 weken koest. Nou ja, niet helemaal. Ik heb namelijk behoorlijk wat gelezen (heerlijk!) en toch wel bijgehouden wat ik van al die boeken vond, dus die zul je hier binnenkort wel tegen gaan komen.
Onze vakantie brachten we door op een fijne camping in de Dordogne. We vertrokken meteen de eerste week, waardoor het nog heerlijk rustig op de camping was. We verbaasden ons hier in eerste instantie wel over, maar gingen het steeds meer waarderen. Het was namelijk wel erg fijn om met nog een ander gezin op een groot veld te staan. Dus bij iedere nieuwkomer waren we steeds weer wat opgelucht als ze doorreden naar een ander veld.
Natuurlijk werd het wel steeds een beetje drukker, maar het bleef toch redelijk rustig (vanaf dit weekend zouden er meer plekken bezet zijn). De kinderen hebben heerlijk gezwommen, gespeeld en geweerwolfd (ik kende het spel niet, maar was op de camping favoriet en werd bijna iedere avond gespeeld). Wij hebben ons prima vermaakt met lezen, koffie drinken bij de tent, bijpraten met de buren en overburen en gewoon niets doen.
We bezochten wat stadjes in de buurt, gingen kanovaren op de Vézère en keken binnen bij een kasteel met ook nog eens een heleboel spelletjes binnen en buiten (echt een aanrader voor kinderen).
Na bijna 2 volle weken vond ik het dan ook prima om weer naar huis te gaan, naar mijn eigen bed, mijn eigen douche en wc. Gewoon weer lekker thuis. Waar de wasmachine alweer draait (even een berg wegwerken) en we terug kunnen kijken op een fijne vakantie.
Benieuwd naar foto’s van onze vakantie? Volg me dan op Instagram, daar komen er nog regelmatig wat voorbij.
Gisteren was het zover. Na een uitgebreide opruim-, schoonmaak- en fotografiesessie kwam er een bord in de tuin. Niet bij ons, maar recht aan de overkant. We krijgen dus nieuwe overburen.
Terwijl het te koop-bord vrolijk wappert in de wind, vraag ik me af wie onze nieuwe overburen zullen worden. Komt er een gezin wonen met kinderen van dezelfde leeftijd als die van ons (daar hebben onze kinderen de hoop op gevestigd), komt er een jong stel (misschien wel een mooi oppasadresje voor de oudste?) of juist een stel waarbij de kinderen al het huis uit zijn?
Ik ben dus behoorlijk nieuwsgierig aangelegd en kijk dan soms toch of de makelaar niet langs komt voor een bezichtiging. Of er auto’s wat langzamer rijden om te kijken, of er mensen even langs het huis fietsen of lopen.
Om mijn nieuwsgierigheid nog wat extra aan te wakkeren is er aanstaande zaterdag een open huis. Ik denk dat ik ergens een mooi plekje op zoek om het eens onopvallend te bekijken, om te zien of ik onze toekomstige overburen kan spotten.
Misschien is het wel een slechte eigenschap, die nieuwsgierigheid. Maar het lukt me niet om dat te onderdrukken. Daarbij hebben we ook een vrij rustige straat, alles kabbelt hier rustig voort. Dus een huis dat te koop komt, geeft weer wat meer beweging. En het is ook wel een positieve nieuwsgierigheid, op een goede manier benieuwd naar nieuwe mensen in de straat, die een fijn plekje kunnen vinden om te wonen.
Een zin die zomaar even in me opkwam. Nou ja, niet helemaal zomaar, er zit natuurlijk wel een verhaal achter. Maar voor mij is dit wel een zin om te onthouden.
Ik ben namelijk altijd op zoek naar van alles, nieuwe uitdagingen, andere omgevingen. Nog voordat ik het ene goed heb afgerond, wil ik al door naar het volgende. Als iemand aan mij vraagt of ik graag nieuwe uitdagingen aan ga, dan kan ik dit volmondig met ja beantwoorden. Wat op zich een goede eigenschap is, ik ben niet bang voor nieuwe dingen. Maar die eigenschap wordt dus minder goed, als je wel steeds die uitdagingen aangaat en ze vervolgens niet afmaakt om weer door te gaan naar een volgende uitdaging.
Dit besef sluimert al wat langer door mijn hoofd, maar het lukte me ineens om het beter te omschrijven. Want het steeds iets anders willen gaat bij mij niet werken. Dat betekent niet dat ik geen uitdagingen aan kan gaan, maar die moet ik juist zoeken in datgene wat ik al heb. Dat wat ik al heb steeds verder ontwikkelen en zo de rust vinden.
Want ik houd dan misschien van uitdagingen, ik houd ook van rust. Rust in mijn hoofd, alles wat rustig op zijn plekje valt. Dingen kunnen niet rustig op hun plekje vallen, als dat plekje steeds verandert of overhoop wordt gehaald. En dit besef geeft al rust en zin om met van alles aan de slag te gaan. Om verder te ontwikkelen, beter te maken.
Voor mezelf is dit een mooi inzicht, een mooi zinnetje dat in mijn hoofd kwam. En daarom schrijf ik het hier dan ook op, zodat ik het terug kan zien en mezelf er aan kan herinneren als dat nodig is.
Het wordt tijd om het dan toch eens te bekennen. Misschien weet je het al wel, misschien ook niet, maar ik ben verslaafd aan het spel The Sims. Er zijn tijden dat ik het een hele tijd niet speel, om dan weer over te schakelen op regelmatig het spel aanzwengelen.
Inmiddels zijn we alweer aanbeland bij The Sims 4 en heb ik ook mijn dochters aangestoken met het virus. Vooral de middelste is ook lichtelijk verslaafd. Speelde ik vroeger met Barbies en speelt zij (nog af en toe) met Playmobil, nu hebben we een fantasiewereld bij The Sims.
Leuk? Waarom?
Maar wat is nu precies zo leuk aan? Het is moeilijk uit te leggen, maar ik doe een poging. Het begint al bij het creëren van je Sim, het ‘poppetje’ waar je mee speelt. Je past het uiterlijk aan, zoekt wat leuke outfits uit, geeft het wat karaktereigenschappen en een doel om naar te leven. Meestal begin ik met één Sim, maar je kunt ook met een heel gezin starten.
Vervolgens ga je zoeken waar je gaat wonen, bouw je zelf of kies je een bestaand huis. Ik ga meestal voor een bestaand huis om die geleidelijk aan aan te passen naar wat ik zelf leuk vind. Je begint met een beperkt budget, dus de hele inrichting meteen op de schop gooien gaat meestal niet.
Ondertussen is het vooral belangrijk om de behoeften van je Sim op peil te houden. Honger, slaap, sociaal, hygiene etc. Gaan die in het rood dan heb je een chagrijnige Sim, die niets meer wil.
Wat dan vooral leuk is, is om carrière te maken, je doelen te bereiken en je Sim verder te ontwikkelen. En heb je daar genoeg van of loopt het niet zoals je wilt, dan begin je gewoon weer opnieuw. Daar ben ik altijd nogal gemakkelijk in, maar ooit ga het me lukken om echt heel lang met hetzelfde karakter te spelen. 🙂
De regie in handen
Alles bij elkaar maakt het voor mij echt een leuk spel. Een spel waar je even in een ander leven kunt duiken. Waarin je kunt worden wat je wilt en je zelf de regie in handen hebt. Het is verslavend, als ik er aan begin kan ik er maar moeilijk mee stoppen. Maar ik kan me niet voorstellen dat ik helemaal alleen sta in deze verslaving, misschien jij ook wel?
Tijdens het opruimen van een stapel tijdschriften kwam ik de kalender van Flow tegen. De kalender die ik in elkaar wilde knutselen en ergens op wilde hangen, maar nu dus nog gewoon compleet in elkaar zit. Nou ja, op één kaartje na. Want ik spiekte even bij de data van deze week en kwam deze vraag tegen. En ik dacht, dat is wel een leuke om een blog aan te wijden. Dus daar komt ie dan…
Als je jezelf vergelijkt met wie je tien jaar geleden was, wat is er dan veranderd?
En dat is nog niet zo’n gemakkelijke vraag, dat is een heel stuk terug in de tijd en er is sindsdien behoorlijk wat veranderd. Ik zet het eens even op een rijtje.
Tien jaar geleden…
waren we een gezin met 2 meiden
woonden we in een ander huis in een andere wijk
werkte ik 20/24 (mijn aantal uren weet ik niet meer precies) uur in Tilburg
was ik al druk in de weer met foto’s maken (en dat is nu even heel handig)
hadden we een kat en een konijn
reed ik op een solex tijdens een vrijgezellenfeest
vierden we ook al vakantie in Frankrijk
droeg ik een rode stippeltjesjurk
ging ik weer eens van een beetje lang naar kort haar
Grappig om dat zo op een rijtje te zien, maar wat is er nu dan echt veranderd? Van 2 meiden gingen we naar 2 meiden en een jongen, dat is een flinke verandering. En ik hoop dat ik door de jaren heen wat wijzer ben geworden. Alhoewel het een zoektocht blijft en ik mezelf nog steeds behoorlijk in de weg kan zitten. De grootste verandering is natuurlijk dat ik de afgelopen 10 jaar een groot deel daarvan thuisblijfmoeder was en ik merk nu dat dit een behoorlijke impact heeft gehad. Als ik er zo over nadenk, dan heeft dat mijn wereld wel wat kleiner gemaakt en heb ik me minder ontwikkeld dan ik misschien wel had gewild.
Emotioneel en sociaal
Natuurlijk is er een hoop veranderd, ons gezin is gegroeid, we zijn verhuisd, ik ben weer aan het werk gegaan. Maar ik denk dat de grootste verandering, afgezien van de gezinsuitbreiding, toch wel de laatste tijd plaats vindt en plaats gaat vinden. Ik merk dat het weer aan werk zijn heel wat met me doet. Op emotioneel en op sociaal gebied. Het is even heel wat anders dan thuis zijn en zorgen dat ons gezin draait. Je bent niet meer alleen, er zijn nu veel meer externe invloeden, waardoor ik bij mezelf dingen tegen kom waarvan ik me niet eerder zo bewust was. Een heel leerproces, maar met vallen en opstaan gaat me dat lukken.
Zo, die vraag uit de Flow-kalender maakt toch behoorlijk wat los. Goed om bij stil te staan, hierover na te denken. Ik merk zelf dat het voor mij weer wat dingen op een rijtje zet.
En dan de vraag aan jou, wat is er bij jou veranderd?
Ik ben namelijk altijd op zoek naar van alles, nieuwe uitdagingen, andere omgevingen. Nog voordat ik het ene goed heb afgerond, wil ik al door naar het volgende. Als iemand aan mij vraagt of ik graag nieuwe uitdagingen aan ga, dan kan ik dit volmondig met ja beantwoorden. Wat op zich een goede eigenschap is, ik ben niet bang voor nieuwe dingen. Maar die eigenschap wordt dus minder goed, als je wel steeds die uitdagingen aangaat en ze vervolgens niet afmaakt om weer door te gaan naar een volgende uitdaging. 
waren we een gezin met 2 meiden
Laatste reacties