Op kerstavond hebben we de afgelopen jaren een vaste traditie ontwikkeld. Tenminste, we proberen dat zo vaak mogelijk op kerstavond te doen, het gebeurt ook wel eens dat ik werk op Eerste Kerstdag, dan is het niet zo handig. Want met deze traditie slapen we met z’n allen in de woonkamer. Het is wel even sjouwen met als die matrassen en het beddengoed, maar als het allemaal ligt is het wel heel gezellig. We kijken dan samen naar All You Need is Love en kruimelen ondertussen ons bed vol met wat hapjes.
Afgelopen week kwam ik op Hebban een IJslandse traditie tegen, ook op kerstavond, met de mooie naam Jólabókaflóð. Met aan het eind dus een bijzonder leesteken, geen idee hoe je het precies uitspreekt. Maar dat maakt niet uit, want de gedachte erachter vind ik erg mooi. Want op kerstavond geeft in IJsland iedereen een boek, waar ze dan ook die avond meteen fijn in gaan lezen. Nu ben ik dan een grote voorstander van lezen, dus vind ik het een mooie traditie om gedeeltelijk over te nemen. Dus liggen er inmiddels onder de kerstboom verschillende ingepakte boeken.
We kijken vanavond nog steeds All You Need is Love, maar wel met een fijn leesboek in het vooruitzicht. En wat ligt er dan onder de boom?
Voor onze jongste is het altijd lastig een boek uit te zoeken. Hij leest goed, maar doet dat niet altijd graag. Dus misschien sla ik de plank volledig mis en vindt hij dit, Het Van Gogh Mysterie, helemaal niets. Als dat zo is, dan zet ik het gewoon nog even in de boekenkast. Want het kan zo maar zijn dat hij het over een tijd wel wil lezen. Het lijkt mij in ieders geval een spannend boek. En wie weet, misschien wekken de qr-codes in het boek wel voldoende interesse op.
De middelste had een boek op haar verlanglijstje staan. Nou ja, 2 eigenlijk. Deel 3 en 4 van de Heartstopper-serie. Een serie die, volgens mij, vooral bekend is geworden door TikTok. Dat is dan ook meteen iets positiefs over TikTok, want door de Booktoks zijn er wel meer jongeren gaan lezen. Voor haar dus deel 3, in het engels. Als het goed is, alhoewel ineens de twijfel toeslaat of dat wel zo is. Anders kan ik komende week nog even terug om het om te ruilen. 🙂
Met de oudste ga ik in juni naar een dansvoorstelling van The Picture of Dorian Gray. Ik heb het boek zelf ooit gelezen en vond het een indrukwekkend verhaal. Waarschijnlijk las ik het boek in het nederlands, maar de oudste leest ook voornamelijk engelse boeken. Dus is deze ook in het engels. Soms wil ik ook wel de poging wagen, maar mijn engels is echt achteruit gegaan.
Joris is niet zo’n lezer, maar heeft toch wel een duidelijke voorkeur voor een bepaald soort boek. Dat zijn namelijk biografieën en wat avontuurlijke non-fictie boeken. Dat maakt het wel wat gemakkelijker om een boek te vinden en ik denk dat ik wel een leuke heb gevonden. Dit boek van Wim Daniëls, over een ontdekkingsreiziger per fiets, is wel een mooi verhaal. De combinatie van op reis zijn op de fiets is wel een geslaagde combinatie.
Voor mezelf mocht ik ook een boek uitzoeken. Ik ben erg gehecht aan mijn ereader, lees daar graag die dikke thrillers op, dus koos ik voor een ander soort boek. Eentje die ik naast die dikke thriller kan lezen. En bij het zien van de titel van dit boek, was de keuze snel gemaakt. Want die klopt wel, ik heb er zelfs 2! Ik vrees voor een herkenbaar verhaal. Maar dat is dan vaak ook lekker relativerend.
Hopelijk hebben we er een mooie traditie bij gekregen. Altijd fijn om een reden te vinden om boeken cadeau te doen. Ik vind het ook altijd wel spannend, want stel je voor dat er echt helemaal niets aan is.
Dat zal ik over een tijdje wel weten, als de boeken worden gelezen. Want we gaan toch echt vanavond eerst All You Need is Love kijken.
Mooi traditie inderdaad!
Maar aangezien ik de enige lezer ben in het gezin, zal het hier niet aanslaan. Nouja, ik lees toch wel en een boek koop ik ook nog wel weer. 😁
Wat een leuke traditie hebben jullie! En die IJslandse traditie kan ik ook wel waarderen. Ik lees graag en ben momenteel bezig in een mooi boek van Lot Vekemans: De verdwenene. Haar andere boek: Bruidsjurk uit Warschau was ook erg mooi! Het boek van Wim Daniels lijkt mij ook wat en The Picture of DG heb ik ook in het Engels gelezen, voor mijn boekenlijst op de middelbare school, lang geleden maar verhaal wel onthouden, vond het heel mooi!
Dat is nog eens een leuke traditie!