Er was iets raars aan de hand met dit boek. Zodra ik het ben gaan lezen, had ik het idee dat ik dit boek al eerder had gelezen. Het vreemde was dat ik niet kon bedenken hoe het verhaal zou verlopen, maar het voelde toch allemaal wat bekend. En dat is echt een heel irritante manier om een boek te lezen, want dat leidt behoorlijk af, kan ik je wel vertellen. Ik bleef toch maar doorlezen, omdat ik nu toch wel eens wilde weten of ik het boek nu wel of niet had gelezen. Inmiddels is het boek uit en weet ik het nog steeds niet.
Eerst maar even een korte samenvattingen De Doodsvogel door Samuel Bjørk, wie weet komt het je bekend voor.
Een tienermeisje lijkt ritueel vermoord te zijn en het onderzoeksteam van Holger Munch wordt op de zaak gezet. De bijdrage van superrechercheur Mia Krüger is cruciaal, maar ze worstelt met zelfmoordneigingen en verslaving. Dan duikt er een verontrustend filmpje op dat nieuwe details prijsgeeft. Nog net in beeld zien we de contouren van iemand die verkleed is als uil, de doodsvogel. Ondertussen zit Munchs dochter midden in een emotionele crisis en wordt ze in een romantische affaire getrokken die haar op het pad brengt van een zeer zieke geest…
Ja hoor, De Doodsvogel is weer een thriller. Een genre dat ik graag lees en ook graag blijf lezen. Af en toe komt daar een feel good roman tussendoor. Maar na eentje vind ik dat vaak alweer zo zoetsappig, dat ik toch maar voor meer spanning ga.
En dat vind je wel in dit verhaal, het leest een beetje als een spannende politieserie waarin je actief mee op zoek gaat naar de dader. Er blijkt natuurlijk een heel verhaal achter te zitten, waarbij er ook nog een persoonlijke link bij komt kijken. Dat laatste vind ik soms wat vergezocht en had misschien wat verder uitgewerkt mogen worden, om het wat meer diepgang te geven. Toch is het een spannend en goed verhaal.
Ook al was ik wat afgeleid door het idee dat ik het boek al eerder had gelezen. Waarschijnlijk lijkt het wat op een ander boek en raakte ik daardoor wat in de war. Maar ondanks al die afleiding, vond ik het toch spannend, was het een goed verhaal en krijgt het van mij op Goodreads 4 sterren.
Dat heb ik ook eens gehad met een boek! Het gevoel dat ik het al had gelezen maar dan ook niet kunnen bedenken hoe het precies allemaal afloopt.
Deze heb ik wel echt gelezen toen ik nog geen kind had en vond ik ook goed. Sinds ik bevallen ben vind ik thrillers snel te eng :p
Oh echt? Ik heb juist het idee dat ik alleen maar meer thrillers ben gaan lezen. 🙂