Bijna iedere dag kijk ik even op Funda, gewoon uit nieuwsgierigheid. Wat staat er te koop, wat vragen ze ervoor en natuurlijk, hoe ziet zo’n huis er van binnen uit. Het is toch een beetje gluren bij de buren. En soms ook een beetje wegdromen bij een mooi huis.
Het is niet zo dat ik wil verhuizen. Waar we nu wonen is meer dan prima, met nog voldoende ruimte voor ons en voor verbetering. We hebben fijne buren en wonen op een mooie locatie. Nee, we zijn niet op zoek naar een ander huis.
Maar waarom ik dan toch steeds op Funda wil kijken? Ik denk dat het gewoon nieuwsgierigheid is. Ongegeneerd binnen kijken en je oordeel vellen. Dat laatste klinkt helemaal niet zo netjes, maar dat gaat zo automatisch. Daarnaast kan ik me verbazen over een hoge vraagprijs of verwachten dat het voor die prijs zo is verkocht. En dan checken of dat klopt, is dat ene huis al verkocht en ja hoor, die met die hele hoge vraagprijs staat nog steeds te koop.
Ik kan me ook niet voorstellen dat ik de enige ben met deze ‘verslaving’, er zijn er vast meer die graag in andere huizen binnen kijken, oordelen vellen over huizen en zich verbazen over de prijzen van huizen. Heb je behoefte aan lotgenoten-contact? Laat dan een reactie achter op dit bericht. 🙂
En vind je het leuk om binnen te kijken bij huizen op Funda, kijk dan ook eens naar dit Instagram-account Open Huis. Daar kom je soms erg bijzondere inrichtingen van huizen tegen. Tips over meer van dit soort accounts zijn trouwens welkom.
Via een artikel in De Standaard kom ik uit bij de app Woebot. In het artikel vertelt de schrijfster over haar ervaringen met de app en gaat van onwennig naar toch redelijk tevreden. De app helpt je om positiever te denken, om je daar in te trainen door cognitieve gedragstherapie. Dat positiever denken kan ik soms best wel gebruiken, dus besluit ik om de app te installeren.
Terwijl ik dat doe, zie ik bij de suggesties ook de app Youper voorbij komen. Die doet ongeveer hetzelfde, dus ik besluit om het dan maar een beetje te vergelijken. Ik installeer ook Remente. Deze blijkt na de eerste keer openen toch wel wat anders te zijn en zich meer te verdiepen op het bereiken van doelen, daar moet ik me wat meer in gaan verdiepen.
De apps Woebot en Youper beginnen meteen met een hoop vragen, waarbij ik bij Youper net wat uitgebreider, en voor mijn gevoel beter, kan antwoorden. Het zijn vragen als ‘hoe voel je je vandaag’ en ‘wat wil je bereiken met deze app’. Met Woebot maak ik een afspraak voor de volgende dag, want de komende twee weken gaat hij dagelijks bij mij checken hoe het met me gaat. Bij Youper loop ik vast, omdat ik na het beantwoorden van wat vragen terecht kom bij het onderwerp mindfulness en ik een aantal meditatie-trajecten krijg voorgesteld. Maar ik ben alleen nog maar op een korte oriëntatie en heb geen zin in een meditatie-sessie van 8 minuten. Ik kan alleen niet terug, dus sluit ik de app maar helemaal af. Morgen weer een dag.
Inmiddels is het een dag later en kom ik tot de ontdekking dat ik bij Youper nog geen account heb aangemaakt. Ik begin met een schone lei en loop niet vast. Er worden een hoop vragen gesteld en het voelt als een hele braintraining om die te beantwoorden. Het is een engelstalige app, dus af en toe gebruik ik Google Translate voor wat meer duidelijkheid. Na een persoonlijksheidstest en wat vragen over angsten vind ik het wel weer even genoeg.
De ontdekkingstocht gaat natuurlijk door, eens zien hoeveel de gratis versies me op gaan leveren. Ik houd je op de hoogte. Binnenkort ook maar eens wat dieper in Remente duiken. Die heeft duidelijk een andere insteek, maar daar ben ik wel benieuwd naar.
En heb jij ervaringen met (één van) deze apps, dan ben ik daar erg benieuwd naar. Laat het me weten via een reactie op dit bericht.
Hier in het zuiden hebben we de zomervakantie er al voor de helft op zitten. We genoten al van twee weken in Frankrijk, hebben afgelopen week rustig aan gedaan met de hitte en vanaf komende week ga ik weer aan het werk. Maar er blijven genoeg dagen over om van de zomervakantie te genieten, dus ik zal eens even gaan bedenken wat we nog kunnen ondernemen de komende weken.
Wat staat er nog op de planning?*
Als lid van Brabants Landschap mogen we met het gezin bijna gratis naar het Natuurmuseum. Ik vind het altijd een erg leuk museum om te bezoeken, misschien kunnen we dat mooi combineren met een bezoekje aan het nieuwe Spoorpark in Tilburg.
Voordat het nieuwe schooljaar begint wil ik graag nog even naar Eindhoven. Onder het mom van nieuwe gymschoenen kunnen we mooi even shoppen. Want als we toch in Eindhoven zijn, kunnen we net zo goed even naar de Dille & Kamille en de Søstrene Grene.
Ons jaarlijks uitstapje naar de Efteling staat dit jaar gepland in de zomervakantie. Meestal plannen we dit op een studiedag. Maar met één dochter op de middelbare en weinig tot geen studiedagen wordt dat wel wat lastig.
Met Albert Heijn sparen we voor korting op een dagje uit. Daarmee kun je ook naar de bioscoop. Dus het zou zo maar kunnen dat we deze vakantie ook nog even een film gaan kijken.
Nog genoeg dus de komende weken, voor iedere week een uitstapje. Dat vind ik ook wel voldoende. Vakantie is natuurlijk ook om wat uit te rusten, dus we hoeven niet iedere dag van alles te ondernemen. Even helemaal niets is ook fijn. 🙂
*Die planning kan natuurlijk altijd afwijken, er kan wat anders tussen door komen, zoals zo’n ontzettend warme week als afgelopen week waarbij je het liefst zo min mogelijk doet.
Het was even stil op mijn blog en dat had alles te maken met onze 2 weken vakantie in Frankrijk. Ik had niets vooruit geschreven, heb niets geplaatst tijdens de vakantie, maar hield me 2 weken koest. Nou ja, niet helemaal. Ik heb namelijk behoorlijk wat gelezen (heerlijk!) en toch wel bijgehouden wat ik van al die boeken vond, dus die zul je hier binnenkort wel tegen gaan komen.
Onze vakantie brachten we door op een fijne camping in de Dordogne. We vertrokken meteen de eerste week, waardoor het nog heerlijk rustig op de camping was. We verbaasden ons hier in eerste instantie wel over, maar gingen het steeds meer waarderen. Het was namelijk wel erg fijn om met nog een ander gezin op een groot veld te staan. Dus bij iedere nieuwkomer waren we steeds weer wat opgelucht als ze doorreden naar een ander veld.
Natuurlijk werd het wel steeds een beetje drukker, maar het bleef toch redelijk rustig (vanaf dit weekend zouden er meer plekken bezet zijn). De kinderen hebben heerlijk gezwommen, gespeeld en geweerwolfd (ik kende het spel niet, maar was op de camping favoriet en werd bijna iedere avond gespeeld). Wij hebben ons prima vermaakt met lezen, koffie drinken bij de tent, bijpraten met de buren en overburen en gewoon niets doen.
We bezochten wat stadjes in de buurt, gingen kanovaren op de Vézère en keken binnen bij een kasteel met ook nog eens een heleboel spelletjes binnen en buiten (echt een aanrader voor kinderen).
Na bijna 2 volle weken vond ik het dan ook prima om weer naar huis te gaan, naar mijn eigen bed, mijn eigen douche en wc. Gewoon weer lekker thuis. Waar de wasmachine alweer draait (even een berg wegwerken) en we terug kunnen kijken op een fijne vakantie.
Benieuwd naar foto’s van onze vakantie? Volg me dan op Instagram, daar komen er nog regelmatig wat voorbij.
Gisteren was het zover. Na een uitgebreide opruim-, schoonmaak- en fotografiesessie kwam er een bord in de tuin. Niet bij ons, maar recht aan de overkant. We krijgen dus nieuwe overburen.
Terwijl het te koop-bord vrolijk wappert in de wind, vraag ik me af wie onze nieuwe overburen zullen worden. Komt er een gezin wonen met kinderen van dezelfde leeftijd als die van ons (daar hebben onze kinderen de hoop op gevestigd), komt er een jong stel (misschien wel een mooi oppasadresje voor de oudste?) of juist een stel waarbij de kinderen al het huis uit zijn?
Ik ben dus behoorlijk nieuwsgierig aangelegd en kijk dan soms toch of de makelaar niet langs komt voor een bezichtiging. Of er auto’s wat langzamer rijden om te kijken, of er mensen even langs het huis fietsen of lopen.
Om mijn nieuwsgierigheid nog wat extra aan te wakkeren is er aanstaande zaterdag een open huis. Ik denk dat ik ergens een mooi plekje op zoek om het eens onopvallend te bekijken, om te zien of ik onze toekomstige overburen kan spotten.
Misschien is het wel een slechte eigenschap, die nieuwsgierigheid. Maar het lukt me niet om dat te onderdrukken. Daarbij hebben we ook een vrij rustige straat, alles kabbelt hier rustig voort. Dus een huis dat te koop komt, geeft weer wat meer beweging. En het is ook wel een positieve nieuwsgierigheid, op een goede manier benieuwd naar nieuwe mensen in de straat, die een fijn plekje kunnen vinden om te wonen.
Een zin die zomaar even in me opkwam. Nou ja, niet helemaal zomaar, er zit natuurlijk wel een verhaal achter. Maar voor mij is dit wel een zin om te onthouden.
Ik ben namelijk altijd op zoek naar van alles, nieuwe uitdagingen, andere omgevingen. Nog voordat ik het ene goed heb afgerond, wil ik al door naar het volgende. Als iemand aan mij vraagt of ik graag nieuwe uitdagingen aan ga, dan kan ik dit volmondig met ja beantwoorden. Wat op zich een goede eigenschap is, ik ben niet bang voor nieuwe dingen. Maar die eigenschap wordt dus minder goed, als je wel steeds die uitdagingen aangaat en ze vervolgens niet afmaakt om weer door te gaan naar een volgende uitdaging.
Dit besef sluimert al wat langer door mijn hoofd, maar het lukte me ineens om het beter te omschrijven. Want het steeds iets anders willen gaat bij mij niet werken. Dat betekent niet dat ik geen uitdagingen aan kan gaan, maar die moet ik juist zoeken in datgene wat ik al heb. Dat wat ik al heb steeds verder ontwikkelen en zo de rust vinden.
Want ik houd dan misschien van uitdagingen, ik houd ook van rust. Rust in mijn hoofd, alles wat rustig op zijn plekje valt. Dingen kunnen niet rustig op hun plekje vallen, als dat plekje steeds verandert of overhoop wordt gehaald. En dit besef geeft al rust en zin om met van alles aan de slag te gaan. Om verder te ontwikkelen, beter te maken.
Voor mezelf is dit een mooi inzicht, een mooi zinnetje dat in mijn hoofd kwam. En daarom schrijf ik het hier dan ook op, zodat ik het terug kan zien en mezelf er aan kan herinneren als dat nodig is.
Ik ben namelijk altijd op zoek naar van alles, nieuwe uitdagingen, andere omgevingen. Nog voordat ik het ene goed heb afgerond, wil ik al door naar het volgende. Als iemand aan mij vraagt of ik graag nieuwe uitdagingen aan ga, dan kan ik dit volmondig met ja beantwoorden. Wat op zich een goede eigenschap is, ik ben niet bang voor nieuwe dingen. Maar die eigenschap wordt dus minder goed, als je wel steeds die uitdagingen aangaat en ze vervolgens niet afmaakt om weer door te gaan naar een volgende uitdaging.
Laatste reacties