Die bril, die draag ik al heel lang. Nou ja, niet specifiek deze die ik nu op heb, maar ik ben al lang een brildrager. Ik heb ook nog een tijdje lenzen gedragen, maar nadat ik moeder ben geworden, lukte het niet meer om daar aan te wennen. Dus draag ik een bril, zodat ik alles goed kan zien.

Dat goed zien werd de laatste tijd een stuk minder. En dan vooral dichtbij. Ik kwam tot de ontdekking dat ik die beter zie als ik geen bril op heb. Dus zie je me nu regelmatig met mijn bril op mijn hoofd, dat kijkt dan een heel stuk prettiger.

Alleen dat steeds op en af zetten van die bril irriteerde me steeds meer. Ook omdat ik mijn bril kon blijven poetsen en de neusvleugels in mijn haar blijven hangen. Dus moest er aan geloven, het was tijd om mijn ogen op te laten meten.

Ik besloot om hiervoor eens naar de opticien te gaan waar ik al een aantal jaren niet was geweest, maar eigenlijk altijd wel erg goed geholpen ben. Als ze dan je naam nog weten, dan heb ik voor mijn gevoel de juiste keuze gemaakt. De oogmeting verliep prima en inderdaad ik kan wat ondersteuning gebruiken voor dichtbij. Een beetje hulp in de brillenglazen, ach dat moet kunnen als je bijna 44 bent.

Dus zocht ik samen met de medewerker van de winkel een nieuwe bril uit, eentje met een heel ander montuur dan ik nu heb. Eigenlijk weer meer terug naar wat ik hiervoor had. Nu begint het wachten. Want mijn nieuwe bril is in de maak en ik hoop dat ik die eind van de week op mag gaan halen.

Het zal wel even wennen zijn, met die ondersteuning, maar hopelijk kan ik deze bril gewoon op mijn neus laten staan.