Deze week verliep niet zo lekker. Ik heb er geen directe verklaring voor, gewoon even niet lekker in mijn vel. Dus zet ik maar in op hormoonschommelingen. Ik ben ook wat emotioneler, meer aan het piekeren, onzekerder en voel me wat alleen. Dat gaat wel weer over, maar zorgde voor weinig behoefte om te bloggen, foto’s te maken of mijn week bij te houden. Dus dat wordt graven in mijn geheugen, wat deed ik ook al weer de afgelopen week?
Maandag
Op maandag werk ik thuis, meestal tot 13.00 of 14.00 uur. Zo ook vandaag. Dan eet ik wat en ga met de hond wandelen. Nog even wat boodschappen en dan hebben we het meest spannende van de dag wel weer gehad. Een lekker rustig begin van de week dus. Waardoor er verder niet heel veel te vermelden valt. 🙂
Dinsdag
Vandaag de hele dag op kantoor gewerkt, zoals vele anderen. Ik merk dat ik dan wat moeite heb met al dat geluid om me heen. Het thuiswerken in alle rust werkt heel snel. Voor mijn gevoel luistert iedereen nu mee als ik aan het bellen. Thuis voel ik me een heel stuk zekerder. Maar goed, het is een vreemde dag, omdat duidelijk wordt dat een lieve collega ons gaat verlaten. Daar bovenop heb ik als laatste telefoongesprek een gesprek wat al de hele dag terug komt. En als een soort climax kan ik het een paar minuten voor 17.00 uur met een goed resultaat afsluiten. Een collega waarmee ik steeds in contact stond via Teams viert het goede resultaat mee, een mooi einde van de werkdag.
Woensdag
Meestal ben ik vrij op woensdag, eigenlijk altijd. En ik probeer de structuur er in te krijgen en te houden om de dag te beginnen met een rondje hardlopen. Vandaag dus ook en ik loop 5 kilometer. Ik ga iets te hard van start, waardoor het een lastig rondje is.
In de avond zit ik klaar voor Het Perfecte Plaatje, dat vind ik een erg leuk programma en kan zomaar wat foto-inspiratie opleveren. Het is gelukkig een ‘normaal’ seizoen, dus niet even snel foto’s maken op een verre bestemming. En leuke deelnemers, ik ben benieuwd wie eruit gaat springen met mooie en creatieve foto’s.
Donderdag
Het voornemen is om deze maand mijn foto’s van Tanzania uit te zoeken. Dan moet ik ze nog wel van de camera halen en dat blijkt nog niet zo gemakkelijk. Het kan er iets mee te maken hebben dat het bijna 1500 foto’s zijn. Ik dacht eerst rond de 1000, het zijn er dus iets meer. En daardoor kan ik ze nergens kwijt. Ik probeer van alles, overweeg zelfs om een Flickr Pro-account te nemen. Omdat ik er even niet uit kom, leg ik het naast me neer. In het weekend een nieuwe poging.
Vrijdag
Als ik op sta ben ik al ontzettend chagrijnig. Ik vind dat zo irritant, dat ik daar dan weer extra chagrijnig van word. Ik zit mezelf dus lekker in de weg. Gelukkig lukt het me om dat niet van invloed te laten zijn op mijn werk, een jolige meneer aan de telefoon vrolijkt me zelfs wat op. Maar het is mijn dag niet en wat is het fijn als ik een paar uurtjes eerder kan stoppen. Helemaal als ik dan beneden kom en Joris is de ramen buiten aan het wassen, zo fijn.
Zaterdag
Het weekend begint hier vaak sportief, met een voetbalwedstrijd voor de jongste, atletiektraining voor de middelste en afwisselend een hardlooptraining voor Joris of voor mij. Vandaag gaat Joris mee naar de voetbalwedstrijd en ga hardlopen bij de atletiekvereniging. Het is weer een fijne training, lekker afwisselend. En het is ook altijd wel gezellig om na de training nog even te blijven hangen. Ondertussen is de oudste met iets heel anders bezig, die heeft namelijk haar eerste rijles, spannend! Maar het gaat goed, ze heeft zelfs al even op de snelweg gereden!
Zondag
Vandaag vindt in Eindhoven de marathon plaats, die bekijken we al een stukje thuis via Omroep Brabant. Later op de dag gaan we zelf ook richting Eindhoven, omdat Joris meeloopt met de halve marathon. En niet alleen Joris, er lopen meer bekenden mee. Van de atletiekvereniging, maar familie en andere bekenden. Ook langs het parcours bekenden, we hebben bijna een kleine familiereünie.
Dankzij de app van de marathon wordt iedereen gemakkelijk gespot en zijn we ook weer op tijd bij de finish om Joris op te halen. Die heeft een fijne loop achter de rug. Na het ophalen van de spullen en even bijkomen voor de hardlopers gaan we weer met de trein naar huis. Een prima zondagmiddag zo.
Mijn gemoedstoestand is iets beter geworden in de loop van de week. Het is nog niet optimaal, dus ik hoop dat die stijgende lijn doorzet en ik me beter voel de komende week.
Balen dat het niet je week was zeg. Ik duim mee voor een betere week!🤞🏻Ik heb ook een paar jaar telefonisch werk gedaan en vond het in het begin ook vervelend als ik tussen andere collega’s zat. Maar uiteindelijk bedacht ik dan dat ik zelf ook niet zat te luistervinken als anderen aan het bellen waren en ik nog iets zat af te werken, dus dat collega’s dat bij mij waarschijnlijk ook niet deden. Dat hielp wel. En toen ik me echt helemaal ingewerkt voelde, zat ik er eigenlijk ook niet meer mee in.
Het is inderdaad wennen, dat tussen de collega’s bellen. Het thuiswerken zorgt er natuurlijk ook voor dat het wennen wat langzamer gaat. Maar dat komt goed, ik moet het even de tijd geven.
Gelukkig aan het eind van de week in een wat betere stemming. Ik herken het wel, zonder echte aanleiding of verklaring niet zo in je hum zijn. Ik weet dat het ook weer voorbij gaat, maar fijn is het niet. Afleiding is dan voor mij het beste en dat krijg ik meestal wel op mijn werk. In het weekend ga ik lekker sporten of naar buiten en dan voel ik me ook al snel wat beter. Komt goed zeggen we dan! xx
Ja, zo is het. Het gaat ook wel voorbij, het gaat nu gelukkig weer beter.