Mijn ereader heb ik even aan de kant gelegd en ik ben begonnen aan mijn voorraad boeken uit de kast. Dat klinkt als een hele grote collectie, maar dat valt wel mee. Toch heb ik zeker nog genoeg te lezen, maar het is zo gemakkelijk om steeds de ereader te pakken.

Dit boek lag al een tijdje te wachten, De Verrassing geschreven door Jet van Vuuren. Een thriller met een wat duister huis op de voorkant. Met een hoop sneeuw, wat het eigenlijk meteen een fijn boek maakt voor in de winter. Maar ach, in de lente is het ook prima.

Ik geef je eerst een kleine samenvatting.

Josefien van de Berg wordt 80. In de familieapp ‘Mammie’ nodigt ze haar kinderen, Lodewijk (52) Sylvia (54) en Jennifer (48) uit om haar verjaardag te vieren. Ze heeft een verrassing voor hen. Waar Josefien geld en een mooi huis in Maarssen heeft, hebben haar kinderen geldzorgen. En niet zo’n beetje ook. Tegenover haar en elkaar houden ze de schijn op dat alles goed gaat. Ze komen allemaal samen in Maarssen met als doel geld van Mammie te krijgen. Maar Mammie is er niet. Ze stuurt appjes naar de kinderen dat ze in Dresden is voor een kerstmarkt en is ingesneeuwd. Maar ze wil dat de kinderen op haar wachten voor de verrassing.

Terwijl de kinderen wachten, beginnen ze te kibbelen en elkaar vragen te stellen. Wat kan de verrassing zijn? Hoe groot is de erfenis eigenlijk? Wie is het favoriete kind van Mammie? Is Mammie wel in Dresden en zijn de appjes wel van Mammie? Langzamerhand komen ze erachter dat niets is wat het lijkt, dat iedereen een ander motief heeft om aanspraak te maken op de erfenis en bovenal dat de verrassing van Mammie weleens heel anders kan uitpakken dan ze dachten…

Het lezen van het boek, wat al begint bij de kaft, levert al wel meteen een irritatiepunt op. Ik word nogal kriebelig van het woord ‘mammie’ en dat woord wordt nogal vaak gebruikt. Is het omdat het om een rijke familie gaat, past het daar binnen de gewoontes, is het daar meer gebruikelijk? Want misschien is het dan wel passend, ik ben in ieders geval blij dat mijn kinderen mij zo niet noemen.

Maar los van dat irritatiepunt is het een spannende thriller, waarbij een behoorlijke tijd onduidelijk blijft wat er precies aan de hand is, terwijl er toch al van alles is gebeurd. Vooral de onderlinge verhoudingen van de kinderen en alle persoonlijke informatie zorgen voor voldoende variatie.

En terwijl ik verder lees en ik meer richting het einde kom, vraag ik me wel af wat er nog staat te gebeuren. Past dat allemaal nog wel in die laatste bladzijden, want er blijven er steeds minder over? Uiteindelijk past het, wat mij betreft, net niet. Het einde van het boek voelt als gehaast, alsof er nog maar een paar bladzijden over zijn waarin teveel moet worden verteld. Dat had van mij wel wat uitgebreider gemogen. Voor mijn gevoel ligt het begin van het boek niet helemaal in verhouding met het einde.

Is het dan allemaal negatief, nee hoor! Het is een fijne thriller, die prettig leest. De verschillende verhaallijnen zijn interessant en nemen soms een verrassende wending. Ik zou er zelfs nog wel meer over willen weten. Het is een interessante familie.

Over de uiteindelijke verrassing van ‘mammie’ ga ik nu natuurlijk nog niets vertellen, dat mag je zelf gaan lezen in het boek. Het boek krijgt in ieders geval 3,5 sterren. Dat het geen 4 sterren zijn, komt vooral door het einde. Op Goodreads heeft het boek er 3 gekregen.