De moeder van David S., geschreven door Yvonne Keuls, brengt me terug naar mijn middelbare schooltijd. Dit boek leende ik in onze bibliotheek, toen nog aan de Lisstraat (toch?), die een heel stuk groter was dan de kleine bieb die we nu in Oisterwijk hebben. Heerlijk vond ik het om daar rond te snuffelen tussen de boeken. En omdat ik nogal geïnteresseerd was in de wereld van de drugsverslaving las ik ‘De moeder van David S.’, ‘Christiane F.’ en ‘Het verrotte leven van Floortje Bloem.’

En die boeken kwam ik laatst tegen op Kobo Plus en bracht me dus terug naar die oude bieb. Waarvan ik het zo jammer vind dat we die niet meer hebben. Maar ik bedacht me ook dat ik eigenlijk niet meer goed wist hoe de verhalen verliepen, dus besloot ik om weer eens te gaan lezen in ‘De moeder van David S.’

Boeken lees ik nooit 2 keer, het verhaal is toch al bekend en wat is er nu spannend aan als je de afloop al weet? Maar ik maakte dus een uitzondering, ook omdat ik die afloop niet meer wist. En ik besefte me dat het natuurlijk heel anders is om zo’n boek te lezen als je zelf inmiddels ook pubers in huis hebt. Dat geeft toch net een andere leeservaring.

Mocht je het boek niet kennen, hieronder een samenvatting:

“In De moeder van David S. beschrijft Yvonne Keuls een aantal jaren uit de geschiedenis van een gezin waarvan de oudste zoon David aan drugs verslaafd is. Het gezin raakt volkomen ontredderd, maar Len – de moeder – weigert de jongen los te laten. Ze ziet hem afglijden naar steeds zwaardere drugs. Len beseft dat ze, wil ze ooit weer een normaal leven kunnen leiden, afstand moet nemen van het probleem. De hoofdpersonen in de beroemde sociale romans van Yvonne Keuls, waarin fictie en werkelijkheid een hechte eenheid vormen, zijn sterke figuren die in een ellendige situatie terecht zijn gekomen. Thema’s als leed en onmacht, angst en het grote gemis aan liefde, maar ook schuld en eigen verantwoordelijkheid worden met liefde behandeld.

Ook nu raakte het boek me weer, ik voelde de wanhoop van moeder Len, de frustratie en het verdriet. Het schuldgevoel en de onmacht. Hoe verschrikkelijk moet het zijn om je zoon ten onder zien gaan, terwijl er niets is wat je kunt doen. Hoewel het verhaal zich natuurlijk al een hele tijd geleden afspeelt, en we nu in een heel andere tijd leven, blijft het toch een actueel thema. Want nog steeds zijn er genoeg jongeren verslaafd, aan drugs, alcohol, gamen etc. Misschien is de toegang ertoe nu misschien zelfs wel gemakkelijker en heb je er minder zicht op, doordat een deel van het sociale lezen zich afspeelt via de telefoon.

Maar nog even terug naar het boek, het boek dat prettig leest, waarin je je kunt verplaatsen in het verhaal van moeder Len, waarmee je lief en leed deelt. Een sterkt verhaal, een interessant boek. Ook al speelt het, inmiddels, al wat jaren geleden, de problemen rondom verslaving blijven wel zo’n beetje hetzelfde. Ik geef het boek 4 sterren, zowel hier als bij Goodreads. Want die 4 sterren is het zeker waard.