We gaan door naar november, kunnen we de kerstboom al zetten? Nu het zo vroeg donker is, heb ik al helemaal veel zin om de kerstboom te zetten. Ik houd me nog in, maar denk al wel na over wat meer lichtjes in huis.
Maandag
Op zondag 5 november start de collecteweek voor Alzheimer Nederland. Dus deze week worden de collectebussen opgehaald. Alles werkt steeds meer digitaal, dat is wel handig. Maar de collectebussen moet ik nog wel even in elkaar knutselen (dat klinkt natuurlijk wel heel provisorisch, maar soms past het net niet goed in elkaar en voelt het zo) en voorzien van de juiste stickers. Altijd fijn als dat gedaan is, iets wat ik vaak voor me uit schuif. Daarna nog even mijn online collectebus aanpassen en alles staat klaar voor de collecteweek.
Dinsdag
Na een dag werken ben ik toch weer blij dat we deze week, nu Joris twee weken weg is, HelloFresh hebben. Ik hoef niet na te denken over het eten, maar kan gewoon het recept erbij pakken en aan de slag gaan. Het avondeten is altijd een beetje puzzelen, niet alleen met wat we eten, maar ook hoe laat. Ik wil graag met z’n allen eten, maar dan eten we soms wat vroeger en dan weer wat later. Op dinsdag is dat meestal rond half 6, dat valt wel mee. Op maandag en woensdag zitten we vaak om 17.00 uur al aan tafel, wat ik dan best wel vroeg vind. Maar ach, dan heb je nog een wat langere avond voor je.
Woensdag
Vandaag klets ik gezellig bij met twee vriendinnen. Een goed begin van de woensdag, die ik lekker vrij ben. Ik probeer ook verder niet veel te plannen, zodat ik wat bij kan komen. Ik slaap niet zo goed, ben steeds erg vroeg wakker en ik merk dat ik daar last van heb. Daarnaast ben ik sinds meer dan 100 dagen weer ongesteld. Fijn hoor, die premenopauze. Daardoor heb ik ook niet zo’n zin in hardlopen. Dus dat sla ik dan maar over vandaag.
Donderdag
Een stormachtige dag vandaag, waarbij ik regelmatig aan mijn collega’s in Zeeland moet denken. Gelukkig blijven de treinen rijden, zodat de middelste en oudste naar school kunnen en ook weer naar huis. De bomen in de tuin houden het ook goed vol. Net als het Te Koop-bord wat die ochtend bij de buurvrouw in de tuin is gezet. Dat was voor ons natuurlijk geen verrassing, ze vertelde het een tijdje geleden al. Maar het is zo jammer dat ze gaat verhuizen, ik ga onze lieve buurvrouw zeker missen.
Vrijdag
Inmiddels ben ik heel erg toe aan weekend, dus hoe fijn is het dat ik vandaag maar tot 16.00 uur gepland heb om te werken en ik dan dus de computer af kan sluiten. Ik merk dat ik het behoorlijk vermoeiend allemaal vind, nu Joris niet thuis is. Wel geef ik mezelf even een schouderklopje, omdat ik deze werkweek heb voltooid. Ook al viel het me soms wat zwaar en kijk ik een beetje op tegen volgende week. Ik hoop dat ik wat bij kan tanken in het weekend.
De rest van de dag staat er dus niet zo heel veel op het programma, gewoon een beetje bankhangen. En niet te laat naar bed, want de jongste moet morgen op tijd op voor het voetballen.
Zaterdag
Ik word wakker en heb knallende hoofdpijn, ik word er misselijk van. De wekker is inmiddels gegaan, dus ik moet echt mijn bed uit en de jongste wakker maken. Die zaterdagochtend is eigenlijk net een gewone weekdag. Op tijd op, douchen, eten en de hond uit laten om vervolgens op pad te gaan. De jongste naar het voetballen en ik fiets met de middelste naar de atletiek om wat klaar te leggen. Daarna door naar de voetbalwedstrijd. De hoofdpijn zakt langzaam, ik heb niet eens de tijd genomen om een paracetamol te pakken. Mijn nek en schouders lijken ook helemaal vast te zitten.
Met mezelf maak ik de afspraak dat als ik vandaag of morgen ga hardlopen, ik vervolgens lekker in mijn joggingbroek mag rondhangen. Dat vooruitzicht is zo aantrekkelijk dat ik die middag ga hardlopen. Hopelijk om de spanning en hoofdpijn uit mijn lijf te krijgen. Ik denk dat ik daardoor ook best hard ga en een pr loop op de 5 kilometer.
Zondag
In mijn joggingbroek wandel ik een heel stuk met Puk door de bossen. Het is zo mooi met al die herfstkleuren. Misschien let ik er niet goed genoeg op, maar ik zie nog niet zoveel paddestoelen. Binnenkort maar eens echt op zoek gaan.
Mijn rust kan ik niet vinden vandaag, voor mijn gevoel is er teveel in huis wat ik nog moet doen. Dus nadat ik de middelste naar een high tea heb gebracht, ga ik weer verder met van alles. En dan is het weekend weer zo voorbij.
Komende week nog even doorbikkelen en dan is Joris weer thuis. Ik tel af, voor je het weet is het weer zover.
Van mij mag je de kerstboom zetten! 😀 Wij gaan het deze week ook doen. Lichtjes zijn er wel genoeg; sinds onze verbouwing vorig jaar hebben een slinger met kerstlampjes vanuit de keuken naar de woonkamer en die gaat elke avond aan.
Oh jeetje, al meer dan 100 dagen ongesteld… Ik snap wel dat je geen zin had in hardlopen (daar had ik in dat geval waarschijnlijk al 100 dagen geen zin in gehad). Succes de komende week!
Volgens mij was Aukje al 100 dagen NIET meer ongesteld geweest en nu wel. Dat heb ik ik zelf nooit meegemaakt, het langste zonder was bij mij 70 dagen, toen nog een keer en daarna nooit meer (ik hield het bij in een app).
Mijn man is soms ook een paar dagen weg, ik kan dan wel even genieten van het alleen zijn, maar ben het na een dag of 5 wel zat en dan kijk ik er erg naar uit om hem weer thuis te hebben.
Wij hebben nooit een kerstboom, zijn niet van die kersttypes. Vroeger zette mijn moeder pas op kerstavond de boom op, ik weet niet beter dan dat dat normaal was. Nu zie ik ze hier en daar al in de huiskamers staan. Ook prima hoor, ik snap dat mensen dat gezellig vinden. Dus lekker doen Aukje!