Na de fijne wandeling op de Kampina van afgelopen zondag kreeg ik de smaak weer meer te pakken en ging ik woensdagochtend weer op pad. Met mijn Olympus-camera en mijn iPhone, want het weer voorspelde al mooie plaatjes.
Het is ook echt een luxe om zo dicht bij onze mooie bossen en vennen te wonen, dus na een korte wandeling stond ik al bij het Van Esschenven. Ik liep verder langs het ven en kwam uit bij één van mijn favoriete bruggetjes.
Na het bruggetje sloeg ik rechts af en kwam ik uit bij het Witven. Ik wandelde rustig door, genietend van de mooie omgeving en de herfst, die nu toch wel echt begonnen is. De bomen verkleuren, er liggen al wat kastanjes op de grond, het licht is anders en je ruikt het ook. Ik vind het altijd een heerlijke geur, de geur van herfst.
Na een stukje door de bossen kwam ik uit bij het Achterste Goorven. Ik vind dat altijd wel een mooi stukje, het oogt net wat ruiger en het ven is geen vlakke waterspiegel. Als je een stukje van het pad afgaat, kom je bij dit uitkijkpunt waar je even een moment van rust kunt pakken.
Het is een logisch vervolg, na het Achterste Goorven kom je aan bij het Voorste Goorven. Waarschijnlijk bij veel mensen een bekend ven, het ligt aan de weg die leidt naar De Venkraai, waar je heerlijk op het terras kunt zitten. Maar in de winter knus binnen een warme chocomelk drinken is ook aan aanrader!
Het laatste ven van mijn wandeling was het Heiven, een klein vennetje maar zeker niet minder mooi. Via het paadje parallel aan de Van Tienhovenlaan loop ik via de Achterste Stroom weer richting huis.
Ik kijk terug op een fijne wandeling en weet dat ik hier toch echt vaker tijd voor moet maken.
Wat me nog wel opviel tijdens mijn wandeling waren de gevonden voorwerpen die ik tegenkwam. Uitgestald op paaltjes langs de weg. Misschien achtergebleven in het weekend en nu weer op zoek naar zijn of haar eigenaar.