Het lijkt wel of de populariteit van De Zeven Zussen-serie een nieuw genre boeken heeft aangeboord. Een genre waarin je terug in de tijd gaat om samen met de hoofdpersoon verbanden te vinden tussen de vroegere en de huidige tijd. Zo ook in Het Familiegeheim, geschreven door Sarah Lark, waarin je terug in de tijd gaat van de Maori’s in Nieuw-Zeeland.
In eerste instantie riep het bij mij wat weerstand op, weer terug in de tijd, weer op zoek naar antwoorden in het verleden voor vragen uit de toekomst. Toch bleef ik het boek lezen en raakte ik steeds meer betrokken bij het verhaal. Hieronder even een samenvatting:
Journaliste Stephanie is in Nieuw-Zeeland opgegroeid maar woont al het grootste deel van haar leven in Hamburg. Ze heeft geen enkele herinnering aan de eerste jaren van haar leven of aan haar vader, iets dat haar steeds vreemder voorkomt. De meeste mensen kunnen zich wel íéts herinneren van hun vroege jeugd, maar in haar geheugen blijft alles donker…
Door nieuwsgierigheid gedreven reist ze terug naar het huis van haar jeugd om uit te zoeken wat er is gebeurd. Maar het blijkt al snel dat er een traumatische oorzaak is voor haar onvermogen iets te herinneren. Het is verleidelijk te denken dat het beter is om haar familiegeschiedenis te laten rusten, maar uiteindelijk blijkt haar drang om meer te weten over zichzelf sterker dan haar angst.
Met het dagboek van een Maori-meisje in handen en vergezeld door Weru, een Maori die werkt als leraar, trekt Stephanie door Nieuw-Zeeland om de geheimen van het verleden te ontraadselen en zo een brug te slaan tussen heden en verleden.
Natuurlijk wilde ik ook weten hoe het hele verhaal in elkaar stak, wat er gebeurd was in de eerste jaren van het leven van Stephanie. En wat dat is, wordt na een tijdje ook duidelijk, maar dat is nog niet het einde van het boek. Want daarop volgt een hele zoektocht, waarbij verschillende plekken in Nieuw-Zeeland, die zijn verbonden aan de geschiedenis van Maori, worden bezocht.
En hoewel die geschiedenis nou niet meteen mijn interesse wekt, vind ik het dan toch wel interessant om erover te lezen. Vooral ook omdat ik er gewoon niet veel over weet. Wat me wel wat tegenstaat in het boek zijn de vele toevalligheden, die zorgen dat de verhalen aan elkaar gelinkt. Dat begint al snel in het boek.
Maar goed, het verhaal moet natuurlijk kloppen en als daar wat toevalligheden voor nodig zijn, dan is dat maar zo. Hoewel ik hier misschien soms wat negatief ben, vond ik het toch een prettig boek om te lezen en heb ik het op Goodreads 4 sterren gegeven.