Laat je mij een foto zien van een schattige kitten, dan ben ik verkocht. Tel daar een paar pubers bij die het toch wel heel leuk vinden om weer een kitten in huis te hebben en ik ben om. De enige die vervolgens nog wat overtuiging nodig had, wat Joris. Terwijl hij juist degene was die me de foto liet zien.

Maar goed, uiteindelijk vond hij het toch ook wel een heel schattige foto en sloot zich aan bij de club voor een nieuwe kitten. Na eventjes in spanning zitten (zou de kitten nog beschikbaar zijn?), werd de afspraak gemaakt wanneer we hem op mochten halen. En nu we dan zeker wisten dat hij bij ons zou komen wonen, moest er natuurlijk een naam worden bedacht.

Het werd Otis, naar de hond van een acteur uit Young Royals, die (de hond dus) weer was vernoemd naar een personage in Sex Education. Had ik al vermeld dat we pubers in huis hebben? Je weet meteen wat er op Netflix wordt gekeken. Ik verwijs zelf liever naar Otis Redding en begon ook regelmatig Sitting on the Dock of the Bay te zingen.

Voor wie het niet kent:

Maar goed, het werd dus Otis en op 26 oktober was het dan zover. We mochten hem op gaan halen, die kleine druktemaker. Want dat bleek het wel te zijn. Niet gek natuurlijk, zonder moeder, broers en zus in een wildvreemde omgeving, waar ook nog eens twee grotere soortgenoten en een zwart monster wonen.

En hoewel we nog steeds in een wenperiode zitten (Puk kijkt wat dozig naar Otis, terwijl Otis flink gromt), moet ik zeggen dat het toch erg goed gaat. Hij komt regelmatig bij je liggen, heeft ’s avonds zijn wilde uurtje en dommelt vervolgens weer rustig in. Hij lijkt al helemaal gewend, alhoewel dat bij zijn grotere soortgenoten nog niet helemaal het geval is. Ze vinden het maar een kleine indringer. Maar ook dat komt vast wel goed, want wie kan zo’n kleine schattige kitten nu weerstaan?