In een krantje, dat laatst bij de Flow zat, werd er aandacht besteed aan het 50-jarig bestaan van de radiozender FiP (France inter Paris). Een zender waar ik nog niet eerder van had gehoord, maar na het lezen van het artikel met de titel ‘Geen gelul, alleen goede muziek’ werd ik toch wel nieuwsgierig.
Dus zocht ik ‘m op in mijn Sonos-app en begon ik met luisteren. En wat ik hoorde beviel me erg goed! Fijne muziek, erg afwisselend maar het sluit mooi op elkaar aan. Af en toe een Franstalige mevrouw tussendoor, die kort wat verteld. Het nieuws, een uittip of misschien wel iets over de muziek. Ik versta soms een woordje, maar dat was het dan wel.
FiP wordt omschreven als een eclectisch radiostation, waarbij ‘als je het beste uitkiest’ een mooie omschrijving is. Het beste van alle muziekstromingen komt voorbij. Waar je bij een radiostation meestal een bepaalde soort muziek voorbij hoort komen, kom je hier van alles tegen. Zo kom je ineens terecht in een opera, ga je door naar jazz, om vervolgens uit te komen bij een rapnummer. Tussendoor hoor je The Beatles en een Franse chanson. En dat vind ik zo leuk aan deze zender. Je wordt regelmatig verrast, maar niet overvallen.
Die mooie verrassingen zijn niet het werk van computers, die alles netjes achter elkaar spelen. Bij FiP is het nog allemaal handwerk, alle muziek wordt door dj’s uitgezocht en gedraaid. Door die dj’s ontdek ik allerlei bijzondere muziek. Regelmatig start ik Shazam op om weer wat te bewaren. Zo kwam ik terecht bij Scott Bradlee & Postmodern Jukebox, met een bijzondere versie van Can’t Stop The Feeling. Ik ontdekte dat zij nog veel meer bekende nummers in een ander jasje gieten, leuk om eens wat meer van te luisteren.
Wat ik nog meer tegen kwam op FiP en ik heb opgeslagen via Shazam? Je vindt het hieronder.
