Bestemming Parijs

Joris is een fanatieke hardloper, het lopen ging over steeds langere afstanden. En tja, dan komt er toch een moment dat het idee om een marathon te lopen de kop op steekt. Bij hem dan, ik heb al moeite met 5 kilometer.
Dus werd er gekeken naar een mooie plek voor marathon en uiteindelijk viel de keuze op Parijs. Eén van de grootste marathons, met meer dan 50.000 deelnemers over een bijzonder parcours. Door de stad, langs allerlei bekende plekken in Parijs.

Zaterdag

En afgelopen weekend was het dan echt zover, Joris en ik vertrokken naar Parijs. Met de Thalys, wat echt een fijne en snelle manier van reizen is. Om kwart voor 9 vertrokken we vanuit Oisterwijk en om half 1 stonden we in Parijs. Daar begon de eerste uitdaging, namelijk het ophalen van het startbewijs. Na een ritje met de metro kwamen we terecht bij een paar grote hallen en vooral een mensenmassa. We sloten aan in een lange rij, die gelukkig wel steeds in beweging was en kwamen uiteindelijk uit bij het begeerde startnummer. Waarna we nog even door een paar hallen met heel veel mensen mochten om eindelijk buiten uit te komen en op weg te kunnen naar ons hotel.

Aan het einde van de middag maken we nog een korte wandeling bij de Eiffeltoren en ‘s avonds gaan we heerlijk eten bij een Italiaans restaurant. Tja, er moest natuurlijk wel pasta op het menu staan. En dan vroeg naar bed, want om 7 uur gaat de wekker al weer.

Zondag

Voor de wekker wakker en dat voor een zondag. Snel even douchen en dan aan het ontbijt in het hotel. Heerlijk vind ik dat, ontbijten in een hotel. Met een buffet waar je van alles kunt kiezen. Voor Joris vandaag nog niet, die houdt het bij een licht ontbijt. Om 8 uur vertrekken we naar de start van de marathon. Het regent een beetje en het is behoorlijk bewolkt. Maar de voorspellingen voor de rest van de dag zijn redelijk droog.

Het is een half uurtje wandelen, we lopen op het gemakje. Onderweg komen we al steeds meer lopers tegen die richting de start gaan. En eenmaal daar aangekomen is het behoorlijk druk. Nog wat laatste voorbereidingen en Joris is klaar om zijn startvak in te gaan. Dan verdwijnt hij achter de hekken en kan ik hem nog even door de hekken zien. Daarna ga ik aan de wandel, want ik wil hem onderweg wel een paar keer spotten.

De eerste stop wordt het Louvre, wat nog best een stukje is, dus ik zet de vaart erin. Dat was niet perse nodig, want de start van Joris laat nog even op zich wachten, er vertrekt steeds een groep, dus niet allemaal op dezelfde tijd. Maar ik kan een mooi plekje zoeken en kijken naar al die lopers, die langs komen. Veel verschillende lopers, waarbij de ene wat fitter oogt dan de andere.

Het is een constante stroom en op mijn telefoon zie ik dat Joris steeds dichterbij komt. Het is echt steeds goed opletten, gelukkig zijn de wegen hier lekker breed en loopt iedereen nog redelijk uit elkaar. En ja hoor, daar komt een bekend blauw shirt aanlopen! Even roepen, zwaaien, een foto maken en door!

Ik loop weer terug naar de Seine, drink onderweg nog een kop koffie, eet een pain au chocolat en ga weer richting het loopparcours. Het is daar een constante stroom van marathonlopers, onvoorstelbaar. Ik volg de stroom, blijf mijn telefoon in de gaten houden om te zien waar Joris is en geniet ondertussen van de omgeving. Langs de Seine komen de lopers regelmatig tunnels tegen en bij eentje kan ik via een andere rijbaan meelopen in de tunnel. Het blijkt de tunnel te zijn waar Prinses Diana om het leven is gekomen. Bizar om dat zo ineens tegen te komen.

Maar het lopen gaat door, dus ga ik op zoek naar een goede plek om Joris weer te spotten. En dan is het weer wachten….

Daarna zie ik hem de laatste keer rond de 40 kilometer en ga ik snel richting de finish. Ik zie inmiddels dat hij is gefinisht en ik ben echt super trots. Je moet het maar doen, zo’n roteind hardlopen. We vinden elkaar redelijk snel, ondanks de drukte en vol trots laat hij zijn medaille zien. Daarna warme kleren aan en weg uit de drukte. We pakken de metro richting het hotel en komen onderweg veel trotse mede-eigenaren van zo’n zelfde medaille tegen. De meesten, waaronder ook Joris, lopen nu alleen een beetje moeilijk. Maar ja, je moet er iets voor over hebben.

De rest van de dag is het vooral bijkomen. Joris gaat in bad en ik ga even naar het supermarktje in de buurt. Want de verloren calorieën worden weer even bij gegeten. Het is ook een behoorlijk aanslag op je lichaam. ‘s Avonds gaan we uit eten, waar we heel rustig naartoe wandelen, en dan is het wel weer genoeg voor deze bijzondere dag.

Maandag

Het is weer tijd om naar huis te gaan. Na een uitgebreid ontbijt in het hotel pakken we onze spullen in en vertrekken we richting Gare Du Nord. We hebben nog wel even tijd om de toerist uit te hangen, dus kijken we rond in de omgeving van Canal Saint-Martin. Een leuk gebied met een fijne sfeer, het zonnetje helpt daar ook wel aan mee. Wel alles op een rustig tempo, want het lopen gaat nog niet zo heel soepel.

Dan is het toch echt voorbij, we lunchen nog wat en gaan dan naar het station. Het is nog even wachten op de trein, maar dan kan de terugreis echt beginnen. Ik duik in mijn boek ‘Bestemming Parijs’. Een leuk boek en de reis vliegt voorbij. Wel wat jammer van wat vertraging op het eind. Iets later dan gepland zijn we weer thuis. En dat is toch ook altijd weer heel erg fijn!