Met de aanschaf van mijn nieuwe camera is er een nieuwe hobby ontstaan. Iedere week plan ik een wandeling in en ga ik op pad. Heeft manlief bij het wandelen tot doel om veel kilometers te maken, ik ga voor de mooie plaatjes. En ik geniet er volop van.

Omdat ik de smaak zo te pakken heb, ga ik ook wel vaker dan die geplande één keer per week. Want ik merk dat ik met het wandelen en fotograferen ook heel goed even alles los kan laten en kan genieten van de omgeving om me heen. Zo was ik vorige week op De Kampina, heerlijk vroeg, het was nog rustig. Het is een prachtige omgeving, met zoveel mooie natuur. En het lijkt wel of ik met die camera het nog beter zie en in me opneem.

Maar ik hoef natuurlijk niet iedere keer helemaal naar De Kampina (hoewel dat helemaal niet ver weg is), maar dichtbij huis is het ook al prachtig. Om even eruit te zijn maakte ik een rondje bij De Hondberg, waar ik werd omringd door prachtige herfstkleuren. En eerder die week wandelde ik bij Het Kolkven, waar ik ook nog een naakte vrouw spotte (nee, daar heb ik geen foto van). Wat wel meteen verklaarde waarom die hardloper, die met tegemoet liep, zo’n grote glimlach had.

Zou het dan echt zover zijn, heb ik dan eindelijk iets gevonden waar ik me in kan uiten, wat me even alles kan laten vergeten. Waar ik energie van krijg? Het lijkt er op, ik kijk dan ook uit naar mijn volgende rondje, die ik inmiddels ook al heb uitgestippeld. Hopelijk levert die ook weer mooie plaatjes op, je vindt ze (of een deel ervan) dan in ieders geval terug op mijn Insta-account.