In mei dit jaar zat ik bij de Kamer van Koophandel om mijn bedrijf in te schrijven. Want ik wist wat ik wilde met loopbaan, werken met ouderen en dit ging ik via mijn eigen bedrijfje doen. Dit schrijf ik nu bewust in de verleden tijd, want de afgelopen maanden is er van alles gebeurd.

Een eigen bedrijf beginnen, daarmee wordt een ondernemer geboren. Maar dan is het vaak handig als dat een geboren ondernemer is. Ik denk dat het daar een beetje op mis is gelopen. Ik heb volop genoten van het ontwikkelen van plannen en het neerzetten van de website. Het plan had ik duidelijk voor ogen en ik wilde dolgraag in de ouderenzorg aan de slag.

Maar dan, dan komt het netwerken, het leggen van contacten, zorgen dat jouw bedrijf bekend wordt bij anderen. Daar liep ik in vast. Het lukte me niet om het goed onder de aandacht te brengen en ik begon de contacten die ik eerder had als vrijwilliger ook heel erg te missen. Het contact met de mensen, met collega’s.

Dus ging ik weer op zoek naar vacatures, ik ging brieven schrijven en op gesprek. Want ik kwam een erg leuke vacature tegen, ik werd uitgenodigd, vond het allemaal heel spannend en kreeg opeens een erg fijn telefoontje dat ik was aangenomen.

Per 1 januari ga ik aan de slag als activiteitenbegeleider, in de ouderenzorg met allerlei collega’s. En eigenlijk valt alles weer op z’n plek, want mijn eerste baan na mijn afstuderen als SPH-er was activiteitenbegeleider in de ouderenzorg. Na heel wat omzwervingen ben ik weer terug, kan ik niet wachten tot het 1 januari is en heb ik ontzettend veel zin om aan de slag te gaan.

Zo zie je toch maar dat alles wat je doet toch weer nieuwe inzichten oplevert. En als je daar goed bij stil staat, kom je uiteindelijk daar waar je hoort te zijn.